Dzisiejszy świat może wydawać się trudnym do życia, trudnym do funkcjonowania. Z każdej strony jesteśmy bombardowani rożnymi informacjami, często bardzo sprzecznymi. Dodatkowo lecimy przez życie bez opamiętania na autopilocie, wpadamy w pułapki ego i nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. A ego lubi dramatyzować, lubi komplikować, lubi koncentrować się na tym co jest na zewnątrz.
Często tworzymy sobie długie listy ‘rzeczy do zrobienia’, przeżywamy rozmowy z koleżankami bądź kolegami, spędzamy czas na rozpamiętywaniu tego co oni powiedzieli, a może irytujemy się gdy prowadzimy samochód, krzycząc często na innych kierowców…..
Coś sobie planujemy, ma to być wyjątkowe wydarzenie, wkładamy w to serce, mamy olbrzymie oczekiwania co do efektu końcowego… a tu klapa… okazuje się, że coś poszło nie tak jak miało być. Ogarnia nas wściekłość, zaczynamy obwiniać innych, że przecież nie postąpili zgodnie z naszym planem (tak na marginesie często nie wiedząc jaki jest nasz plan). Frustracja narasta, dramat, stres, nerwy rozkładają na łopatki.
A dlaczego tak się dzieje? Ponieważ uwaga jest skupiona na tym co na zewnątrz. Głowa zakłada sobie COŚ, plan działania, oczekiwania, natłok myśli, sprawy do ogarnięcia….Twoje ego rządzi. Chaos się panoszy. Autopilot powoduje rozczarowania, perfekcyjność powoduje frustracje, zamartwianie się powoduje złość, stres, bezsilność. Mogłabym tak jeszcze wyliczać.
A co byłoby gdybyś się zatrzymał/-a?
Zaobserwuj swoje myśli i bądź szczera/-y ze sobą. Z pewnością krążą one wokół tego co stało się kiedyś albo krążą wokół tego co może się wydarzyć za chwile. Czyli koncentracja jest na przeszłości lub przyszłości.
A gdzie jest Teraz?
I co by się stało gdybyś wzięła/wziął głęboki oddech a Twoja uwaga skoncentrowałaby się na tym oddechu teraz?
Zatem weź głęboki oddech i poczuj w ciele jak unosi się Twoja klatka piersiowa i brzuch, i opada. Kolejny wdech i wydech. I jeszcze jeden….Umysł się uspokaja. Robi się przerwa w myśleniu.
Zauważ, że jak oddychasz i skupiasz swoją uwagę na oddechu to Twoje myśli, tak jakby znikają, robi się przerwa, uspokajają się. Umysł się wycisza, złość ustępuje. Twoje ego przestaje dramatyzować. I kiedy tak koncentrujesz się na oddechu jesteś w Tu i Teraz, w tej własnie chwili, teraz, uważna/-y.
Zastanawiałaś/eś się kiedyś jak często w ciągu dnia jesteś uważna/-y w tym co robisz, w tym co myślisz, w tym co mówisz? Wykonując proste czynności, wiesz, że je wykonujesz, czy robisz je automatycznie? Dla przykładu, myjąc ręce, zastanawiasz się co robisz? Czujesz mydło i wodę na swoich dłoniach? Czy jest to po prostu kolejna czynność wykonywana automatycznie, a Twoje myśli krążą wokół spraw do załatwienia albo zamartwiasz się czy coś przeżywasz?
Zapraszam Cię do praktyki uważności na co dzień. Krok po kroku. Staraj się myślami wracać do oddechu i skupiać swoja uwagę na tym co robisz, nie wybiegać w przyszłość ani nie analizować przeszłości. To co było już nie wróci, a to czego jeszcze nie ma…no cóż skąd wiadomo, że to nastąpi. Uwaga w Tu i Teraz.
Z miłością
Kasia
